WSPOMNIENIE

mgr inż. Eugeniusz SZKIC (27.04.1934 r. – 27.11.2012 r.).

3 XII 2012 r. z głębokim żalem pożegnaliśmy dawnego pracownika Naszej Szkoły, mgr inż. Eugeniusza Szkica. Był związany z Elektryczniakiem przez 37 lat (1957-1994), zapisując w jego dziejach piękną kartę nauczyciela i wychowawcy.

Urodził się 27 kwietnia 1934 r. w Brześciu Kujawskim. Po ukończeniu Technikum Przemysłowo-Pedagogicznego we Włocławku w 1953 roku, rozpoczął pracę nauczycielską   w Zasadniczej Szkole Metalowo-Elektrycznej  w Opolu.

W roku 1954 został powołany do odbycia służby wojskowej, którą ukończył w stopniu chorążego (z biegiem lat, w 1976 roku awansował do stopnia kapitana). Następnie  powrócił do zawodu nauczyciela i od 1957 roku związał się z Zespołem Szkół Elektrycznych  w Opolu. W Elektryczniaku był  nauczycielem zawodowych przedmiotów elektrycznych przez niemal cztery dziesięciolecia, aż do połowy  lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Zapamiętano Eugeniusza Szkica jako człowieka sumiennego i pracowitego, znakomitego wychowawcę młodzieży, cenionego nie tylko przez dyrekcję, koleżanki i kolegów, ale przede wszystkim - przez uczniów.

W czasie długoletniej pracy w Naszej Szkole, ukończył studia inżynierskie w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu (1968 r.) i magisterskie w opolskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej (1977 r.). Był nauczycielem wyróżniającym się, co doceniły władze oświatowe. W  1970 roku powołano go na stanowisko kierownika sekcji przedmiotów elektrycznych w Okręgowym Ośrodku Metodycznym, a następnie - został wizytatorem metodykiem.

Od 1 września 1991 roku przejął  obowiązki  nauczyciela konsultanta oraz kierownika  Zakładu Kształcenia  Zawodowego i Ustawicznego  w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Opolu.

Pełnione funkcje w zakresie doradztwa i doskonalenia nauczycieli, skłoniły go do wzbogacenia i rozszerzenia własnego  warsztatu  pracy. Realizował te zadania z wielką  pasją i oddaniem. Ukończył studium podyplomowe dla wizytatorów metodyków i studia podyplomowe we Wszechzwiązkowym Instytucie Doskonalenia Zawodowego w Leningradzie, a w Instytucie Kształcenia Nauczycieli w Warszawie uzyskał III stopień specjalizacji zawodowej.

Był współorganizatorem sieci zespołów samokształceniowych i inspiratorem ich działania. Jego dogłębna wiedza na temat szkolnictwa zawodowego, doświadczenie nauczycielskie i niekonwencjonalny sposób myślenia, sprzyjały opracowaniu  wielu publikacji na temat efektywności kształcenia zawodowego, bardziej skutecznych metod nauczania, obudowy dydaktycznej i organizacji  wewnątrzszkolnego doskonalenia nauczycieli.  Z jego inspiracji wielu nauczycieli przystąpiło do egzaminów na stopień specjalizacji zawodowej.

Był - jak wspomniano, pracownikiem rzetelnym, stawiającym sobie i innym wysokie wymagania, przez co zyskiwał uznanie kolegów i swoich przełożonych. Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz wieloma innymi odznaczeniami, regionalnymi i branżowymi.

Zmarł  27 listopada 2012 r.  Pozostanie na zawsze w Naszej Wdzięcznej Pamięci.