10 maja w auli Publicznego Liceum Ogólnokształcącego nr VI w Opolu im. generała Leopolda Okulickiego ,,Niedźwiadka" , odbyła się konferencja dotycząca przeszłości Naszego Miasta. Okazją stała się przypadająca w tym roku osiemsetna rocznicy nadania praw miejskich dla Opola (1217- 2017). Konferencję przygotowała Dyrekcja i uczniowie Liceum nr VI; zaproszono historyków z Uniwersytetu Opolskiego i Wrocławskiego, którzy przedstawili interesujące prelekcje połączone z prezentacjami multimedialnymi. Na przykład dr Magdalena Przysiężna-Pizarska (Uniwersytet Opolski) opowiadała o najdawniejszych dziejach Opola oraz o znaczeniu wykopalisk na Ostrówku, prowadzonych zarówno przed jak i po II wojnie światowej (ostatnio w latach 2009-2010). W konferencji wzięli udział nauczyciele i uczniowie szkół opolskich. Nasz Elektryczniak był reprezentowany przez nauczyciela historii Dariusza Dzionka oraz uczniów klasy I DT: Dominika Nitzpona, Sebastiana Seniszyna, Vincenta Scholza, Michała Stotko oraz Piotra Zielińskiego. Omówiono mnóstwo faktów z dziejów miasta. Ponieważ w krótkim tekście nie sposób przytoczyć wszystkich, zwróćmy uwagę na dwa- za to oryginalne.

Źródło: ,,Gazeta Wyborcza w Opolu", 5 lipca 2014 (wyd. internetowe)

W lipcu 1934 roku zawaliła się wieża opolskiego ratusza. Wydarzenie to szeroko komentowano na całym świecie (sic!) nawet w prasie amerykańskiej. Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że była to katastrofa kontrolowana. Ratusz wielokrotnie przebudowywano. W 1933 roku zakończono rozbiórkę przylegających do budynku domów kramarzy i wieża straciła jeden z punktów podparcia. Zaczęła pękać. Władze miejskie przewidziały nie tylko katastrofę, ale także to, w którym kierunku wieża runie (w stronę ulicy Zamkowej). W rezultacie tuż przed wypadkiem ewakuowano mieszkańców; nikt nie zginął ani nie odniósł obrażeń. Wieżę odbudowano bardzo szybko - do 1935 roku (w roku 1936 umieszczono na wierzchołku charakterystyczny szpic).

Niemal dokładnie w tym samym czasie (lata międzywojenne) Opole należało do czołówki niemieckiej i europejskiej awangardy w dziedzinie architektury nowoczesnej. W Naszym Mieście można znaleźć co najmniej kilkanaście przykładów budynków mieszkalnych w stylu kubizmu - jak te przy ulicy Spychalskiego na zdjęciu powyżej. Tymczasem większość dostępnych źródeł stwierdza, że architektoniczny kubizm występował tylko w Czechach. Nie jest to ścisłe. Kubizm stanowił jedną z form stylu art deco i przykłady kubizmu można znaleźć prawie w całej Europie Środkowej. W Polsce natomiast nie posiadamy zbyt wielu budowli tego typu. Szczyci się nimi przede wszystkim Białystok (Kościół Świętego Rocha) Warszawa (Szkoła Główna Handlowa) oraz Kraków. O ile jednak w wymienionych miastach obiektów kubistycznych jest zaledwie kilka, o tyle we Wrocławiu, Bytomiu czy w Opolu mamy całe zespoły takiej zabudowy. W przypadku Naszego Miasta można wymienić m.in. ulice: Kościuszki, Damrota, Spychalskiego i Niemodlińską.